Gedicht Onderhoudsbeurt 2020 door José Latjes

Dit jaar waren de huizen in mijn woonwijk weer aan de beurt om geschilderd te worden. Eind juni begonnen de schilders vol ijver aan
ons huizenblok. Ze hoorden op een middag, toen we aan de koffie zaten, dat ik gedichten schrijf. De volgende dag kwam Rick, een van de
schilders, naar me toe met de vraag of ik een gedicht wilde schrijven over zijn schilder team. Inmiddels had ik de schilders al een beetje leren kennen dus ik had voldoende inspiratie voor het volgende gedicht. Op het einde van de onderhoudsbeurt heb ik het gedicht voorgelezen. Rick filmde de voordracht met zijn mobiel en zou het doorsturen naar zijn schildersapp. Ter afsluiting bracht ik een muzikale serenade op mijn mondharmonica en gaf de schilders een kaartje met het gedicht. Al met al was het een gezellige week.

De schilders van Van der Meijs

De schilders van Van der Meijs
zijn dit jaar weer in de buurt.
Eentje is nogal eigenwijs,
Maar ze hebben goed geschilderd en geschuurd.

Ze zijn tesamen met z’n vieren,
vormen zo een mooi kwartet.
Ze doen ijverig hun werk,
Maken af en toe wat pret.

Dagenlang kwamen ze op mijn terras,
genieten van de koffie en de koek.
Vooral Peter was daarmee in z’n sas.
Hij knapte bijna uit z’n broek.

Hij vindt koekjes erg lekker,
maar wil geen gemauw of gemekker
over zijn corpulente lijf
Dus hield ik mijn mond maar dicht, heel stijf.

Verder is Peter wel een aardige man.
Ik weet niet wat ik zeggen moet.
Hij gaf mij een steuntje in de rug
en dat deed mij stilletjes heel goed.

Rick is een van de bebaarde mannen,
geeft leiding aan de club.
Soms zit hij in zijn stoel te hangen,
heeft dan teveel gedronken in een pub.

Zijn tattoo’s maakten indruk op mij,
vooral die ene grote spin.
Denk maar niet dat ik met hem vrij,
want daar wil ik geen spinnen bij.

Rick is een liefhebber van muziek,
bespeelt sinds kort ook een gitaar.
Dat wij eenzelfde liefde delen,
raakt bij mij een gevoelige snaar.

Damian, een aardige Pool,
is eveneens getooid met snor en baard.
Hij spreekt met Pools accent,
is aan de buitenkant rustig en bedaard.

Van binnen heeft hij geen rust in zijn kont.
Verhuizen doet hij om de haverklap.
Wat hij daar zo leuk aan vond?
Dat is iets wat ik niet snap.

Misschien waren zijn voorouders wel nomaden,
steeds op zoek naar nieuwe paden.
Ik hoop dat hij eens de rust zal vinden
met een aantal goede vrinden.

Bryan is de jongeman,
die het schildersvak nog leren kan.
Hij stelt zich rustig en bescheiden op,
Lacht af en toe om andermans mop.

Hij probeerde wat te fluiten,
maar kreeg geen toon naar buiten.
Het leek meer op een zacht geblaas.
Van fluiten at hij nog geen kaas.

Misschien moet hij wat meer korstjes eten.
Dan zal het na wat oefenen en zweten
vast wel eens gaan lukken
om zich met een fluittoon uit te drukken.

Het eind van dit gedicht
nadert nu in zicht.
Rick vroeg mij iets op te schrijven.
Ziehier, ik voldeed mijn plicht.

Ik wens jullie allevier een goede vaart,
als de schildersklus hier is geklaard.
Rest mij nog een laatste groet.
Jullie deden het bijzonder goed.

Dit gedicht is ingezonden door José Latjes. Dankjewel, José, wij hebben er enorm van genoten! Dit gedicht hebben wij met de foto die genomen is door José zelf, gepubliceerd in onze Compas, editie december 2020.