Shukri Jama is gelukkig in Mierlo

‘Ik heb alleen maar positieve ervaringen in Nederland’

Het rommelde al langer in Somalië toen Shukri Jama in 1991 geen andere uitweg meer zag dan te vluchten naar een veiliger land. In januari van dat jaar escaleerde de conflicten tussen het regeringsleger en de verschillende clans in het land. Een bloedige burgeroorlog was het gevolg. “Als je geen oorlog hebt meegemaakt, weet je niet wat het is. Je kunt het je niet voorstellen”, zegt Shukri, terwijl ze de overheerlijke Somalische thee inschenkt.

Praten over de oorlog, dat doet ze liever niet. Ze verloor haar man, zag huizen in haar buurt gebombardeerd worden, zag moord en verkrachting van heel dichtbij. Ze kan en wil er niet meer aan denken. Tranen staan in haar ogen als het onderwerp ook maar even wordt aangestipt. “Ik ben blij dat ik hier terechtgekomen ben”, lacht ze even later. “Blij dat ik op mijn vlucht een tussenstop in Amsterdam maakte. Dat was het eerste veilige land waar ik kwam. Ik ben uitgestapt. Nederland? Dat kende ik helemaal niet. Ja, van de melkpoeder, maar verder wist ik er niets van.”

Een fijne buurt
Met haar jonge kinderen verbleef Shukri eerst in een azc in Sittard, maar al vrij snel kwam er een huurwoning in Mierlo beschikbaar. Daar woont ze nu nog steeds. “En met veel plezier. Ik vind het een fijne buurt. Iedereen heeft mij vanaf de eerste dag geholpen. Dat vond en vind ik echt geweldig. Nederland is voor mij het land van de vrijwilligers. Ik ben daar trots op. Daarom ben ik zelf ook vrijwilliger geworden.”

Lekker wandelen
Sinds enkele jaren geniet Shukri, zeventig lentes inmiddels, van haar pensioen. Met een in Amerika behaalde master Bestuurskunde op zak werkte ze in Nederland, na het afronden van een hbo-opleiding, bij Bureau Jeugdzorg en bij Nidos, de instantie die zich bezighoudt met de begeleiding van alleenstaande asielzoekers. “In de eerste maand van mijn pensioen vond ik het niks. Ik wilde liever doorwerken. Maar nu vind ik het geweldig. Ik wandel heel veel en ik ben ook lid van de Lopersgroep Mierlo. Een van mijn kinderen woont in Eindhoven. Daar loop ik regelmatig naar toe. Ver? Dat is helemaal niet ver. Vroeger liep ik makkelijk vijftig kilometer op een dag, tegenwoordig krijg ik een beetje last van mijn been na vijfentwintig kilometer. Maar het gaat nog prima hoor.” Ter illustratie laat ze haar stappenteller zien. “Kijk, gisteren nog ruim 26 kilometer gelopen. Heerlijk, lekker wandelen.”

Iets terugdoen voor Nederland
Naast het wandelen is Shukri ook nog actief als tolk voor Somalische vluchtelingen. “Ik zit ook bij de groep Zwerfvuil Mierlo. Dan loop ik hier in het dorp rond met een afvalgrijper en een vuilniszak. Ik loop ongeveer drie uur op plaatsen waar veel zwerfvuil ligt. Meestal heb ik dan wel drie grote zakken vol, maar Mierlo ziet er wel weer een beetje schoner uit. Waarom ik dat doe? Omdat ik iets terug wil doen voor Nederland. Ik ben hier zo goed geholpen, zo goed opgevangen. Ik heb alleen maar positieve ervaringen in Nederland en ik vind het fijn om zo een bijdrage te kunnen leveren aan de samenleving waarin ik gelukkig ben geworden.”